Muzyka w <3. Musica nel <3

Nie wszyscy wiedzą, że to „wina” muzyki, ta moja przeprowadzka do Włoch.Od 8 roku życia śpiewałam w szkolnym dziewczęcym chórze warszawskiej podstawówki. Tyle, że nie był to chórek jak to wszyscy sobie myślą. Zdobywałyśmy nagrody i puchary na konkursach krajowych. Nauczycielką muzyki i dyrygentką chóru była Alicja Mossakowska. Dziewczyny, po skończeniu szkoły podstawowej chciały dalej śpiewać i stworzyły żeński chór absolwentek „Wiwat” pod tą samą ręką dyrygentki. Poczytajcie o nim tutaj. Były konkursy, koncerty, wyjazdy szkoleniowe i zagraniczne tournée. I tak śpiewałam ponad 15 lat, aż wyjechałam do Włoch, gdzie czas na śpiewanie miałam już tylko pod prysznicem 🙂 Ciągnęło mnie jednak na próby chóru, jak wilka do lasu. Zaprowadziłam nawet córkę do Tiziany Muzzi, jednej z najlepszych nauczycielek muzyki w okolicy. Tyle, że chórek dziecięcy się rozpadł. Poznałam Giovannę i Maxa, którzy wprowadzili mnie w szranki chóru Equi-Voci  również dyrygowanego przez Tizianę. Poczułam się jak Feniks, odrodzony z popiołów. Odczułam jednak różnicę, bo głosy są męskie i żeńskie. Chór ten jest częścią Italian Gospel Choir  ale nie tylko, bo działa aktywnie przy Associazione Amici della Musica di Urbisaglia. Od października zaczęłam chodzić na próby, a już od grudnia pozwolono mi z nimi kolędować. Tuż po Nowym Roku śpiewaliśmy koncert z muzyki klasycznej: Gloria rv589 A. Vivaldi. Świetna atmosfera! Jednak cudownym wydarzeniem były dwa kolejne koncerty, zorganizowane z okazji Międzynarodowego Dnia Pamięci Ofiar Holokaustu. Śpiewaliśmy mszę żałobną Wolfganga Amadeusza Mozarta Requiem d-moll KV 626. Pod dyrekcją Gian Luca Paolucci były dwa chóry: Pueri Cantores i Equi-Voci oraz Orkiestra Symfoniczna Gigli. Części solowe powierzone zostały: Annarosa Agostini (Sopran), Mariangela Marini (Alt), Simone Polacchi (Tenor), Massimiliano Fiorani (Bas). Piękny zabytkowy kościół z XII wieku był wypełniony po brzegi. Ponad 60 chórzystów i 20 muzyków, skoncentrowanych na rękach dyrygenta. Cisza podczas wykonania utworu i oklaski na sam koniec… tego mi brakowało! Tu można posłuchać kawałek , a tu bisowy finał koncertu.  Na zdjęciach nie odczujecie atmosfery, choć fotograf Jacopo Mochi dał z siebie wszystko. 🙂

Non tutti sanno, che il mio arrivo in Italia è tutto “colpa” della musica. Cantavo nel coro della scuola elementare a Varsavia, da quando avevo 8 anni. Ma non era un coretto così come pensate. Vincevamo i premi e le coppe dei concorsi nazionali. Alicja Mossakowska è stata la nostra insegnante di musica e la direttrice del coro. Le ragazze che hanno finito di studiare nella scuola primaria, volevano cantare ancora e hanno creato un coro femminile delle ex studentesse “Wiwat”, sotto la stessa mano conduttrice. Potete leggere qui. Ci sono stati concorsi, concerti, viaggi di allenamento e i tournée all’estero. Così cantavo per 15 anni. Poi sono arrivata in Italia, dove il tempo per cantare avevo solo sotto la doccia 🙂 Volevo tornare a cantare. Cercavo il coro giusto. Ho portato per fino la mia figlia da Tiziana Muzzi, una delle migliori insegnanti di musica in zona. Purtroppo il coro dei bambini non ha durato tanto. Ho conosciuto Giovanna e Max, che mi hanno portato fra le file di coro Equi-Voci, sempre diretto da Tiziana. Mi sono sentita come Fenice, rinata dalle ceneri. Ho risentito però la differenza, perché ci sono le voci maschili e femminili. Questo coro fa parte di Italian Gospel Choir, ma non solo… fa tanto grazie alla Associazione Amici della Musica di Urbisaglia. Da Ottobre 2014 ho cominciato le prove e già a Dicembre mi hanno permesso di cantare i canti natalizi. Al inizio di questo anno abbiamo avuto un concerto di musica classica: Gloria rv589 A. Vivaldi. Atmosfera è stata fantastica! Un emozione meravigliosa invece è stata durante i prossimi due concerti, organizzati in occasione della Giornata della Memoria della Shoah. Abbiamo cantato una messa di Wolfgang Amadeus Mozart: Requiem in re minore K 626. Due cori: Pueri Cantores e Equi-Voci; insieme ad un Orchestra Sinfonica Gigli dirigeva Gian Luca Paolucci. Le parti solistiche sono state affidate alle voci: Annarosa Agostini (Soprano), Mariangela Marini (contralto), Simone Polacchi (Tenore), Massimiliano Fiorani (Basso). La bellissima chiesa del XII secolo si è riempita. Più di 60 coristi e 20 musicisti, erano concentrati sulle mani del direttore. Il silenzio durante l’esecuzione del brano e gli applausi alla fine… di questo avevo bisogno! Qui c‘è un pezzettino  e qui potete sentire il bis finale.  Le foto purtroppo non vi trasmetteranno l’atmosfera di quel momento, anche se il fotografo Jacopo Mochi ci ha provato. 🙂